Welkom terug bij een nieuwe editie van H3C Heads! Waar wij met name trots op zijn, is de diversiteit aan mensen dat betrokken is bij het Haags Hiphop Centrum en/of we over de vloer krijgen. Als stichting hebben we natuurlijk een bestuur en het leek ons dit keer tof om daar een gezicht aan te geven! We proudly present to you: Neeltje aka LadySoul!
H3C: Hoe en wanneer ben je met hiphop in aanraking gekomen?
N: Na even diep in mijn geheugen gegraven te hebben, denk ik toen ik een jaar of 16/ 17 jaar was en een jaar in de USA woonde. Cruisen was ‘in’ en het album Doggystyle van Snoop Dogg was net uit. Toen ik op kamers woonde ging mijn buurjongen in Rotterdam trainen leek het mij leuk om een keer mee te gaan en ik was meteen verslaafd hierna. Rond mijn 24e ging ik ook in Den Haag breaken. Toen kwamen voor mij alle elementen van Hiphop voor het eerst samen. In een (anti) kraakpand kwamen graffitispuiters die on the side danste, DJ’s, MC’s en dansers samen en iedereen deed z’n ding.
H3C: Hoe heb je je de afgelopen jaren beziggehouden met hiphop/dans tot op de dag van vandaag?
N: Ben na mijn break jaren blijven dansen. Eerst Latin met o.a. salsa, die omschakeling viel me zwaar. Opeens moest ik me overgeven en luisteren naar een man… en dat na jaren breaken wat een creatieve individualistische dans is in een sociale context. Na mijn les overgave 1.0 kwam ik in aanraking met de samendans FrenchKiz. Deze dans won mijn liefde en reisde ik drie jaar lang iedere maand met een vriendin naar Parijs om daar, vanuit werk, van vrijdagnacht tot zondagnacht door te dansen om vervolgens weer door te rijden naar mijn werk. De Franse Kizomba combineert de Angoleese Kizomba met Hip Hop elementen. Veel mannelijke dansers in deze stroming hadden een achtergrond in een Hiphop dans.
Komende jaren is het weer tijd voor een nieuwe dans of toch weer breaken? Door de combinatie werk en studie was Hiphop de afgelopen jaren op meer afstand. Volg dansers en graffiti artiesten op social of ging wel eens naar een optreden.
H3C: Waar ben je het meest trots op wat je hebt bereikt door je passie/vanuit deze subcultuur?
N: Het trotst ben ik op het feit dat ik door de scene zoveel diverse en interessante mensen heb mogen ontmoeten die iets creëren. Ik heb gezien hoe de cultuur mensen op het goede pad bracht of hield. De scene biedt steun voor veel mensen op diverse fronten van ontplooiing tot houvast bij persoonlijke problemen. Zelfs als je mensen uit de scene jaren later weer tegenkomt voelt het meteen vertrouwd en als thuis komen. Je pakt de draad weer op waar deze achtergelaten was. Je individuele ontwikkeling gaat in deze scene hand in hand met gemeenschapszin op een natuurlijke manier.
Om de windmill onder de knie te krijgen heb ik jaren gedaan. Niemand die je vertelde hoeveel makkelijker een headspin is of hoe je je techniek kunt verbeteren, daar kwam je gaandeweg achter. Je kon geen les volgens zoals nu of filmpjes bestuderen afgezien van de videobanden. Het was jij en de vloer. Af en toe om je heen kijken wat daar gebeurde, bracht je op nieuwe ideeën. Je wist niet dat het handig was alle moves twee kanten op te leren zodat je deze aan elkaar kon knopen. Daar kwam ik door schade en schande en een hoop blauwe plekken later achter. Dat heeft me geleerd bij andere dansen eerst te analyseren en vooruit te denken en niet meteen los te gaan op de vloer, hoewel dat ook zijn charmes had.
H3C: Wat is jouw binding met het Haags Hiphop Centrum/Aight? Hoe vaak ben je er te vinden?
N: Sinds mei 2021 ben ik tot het bestuur van Aight toegetreden en ik ben tijdens de bestuursvergaderingen te vinden in het Haags Hiphop Centrum. In juli hoop ik mijn studie Managementwetenschappen af te ronden en dan vaker spontaan langs te kunnen komen.
H3C: Als je denkt aan H3C, wat zijn dan de dingen die je te binnen schieten?
N: Een plek waar iedereen welkom is. Waar je je op diverse vlakken (creatief) kunt ontwikkelen en kunt nagaan wat bij jou past. Ook is het een plek waar je inspirerende mensen kunt leren kennen.
H3C: Wat is de grootste ambitie die je momenteel koestert op het gebied van dans/hiphop/leven in het algemeen?
N: Hervinden van het vrijheidsgevoel dat leidt tot creativiteit. Het gevoel hervinden wat ik ervoer toen ik nog bezig was met break. OMdenken gaf een quote die aan deze ambitie ten grondslag ligt: ‘Niets is tragischer dan steeds beter worden in iets wat je niet wilt’. Met andere woorden wil ik ‘back to my roots’ om vanuit die positie een zo groot mogelijke maatschappelijke impact te kunnen realiseren.
H3C: Any shoutouts?
N: Sowieso naar de mensen waar het voor mij allemaal mee begon. Durf maar een paar namen te noemen en de lijst is zeker niet volledig. Mensen als Bleek, Overdose, Reggie Lines, Vinny (Tres-one) Eni-less, Mike Redman en Th’Acquisition etc.. Naar mijn oude crew Funkadelic. Alle B-girls en B-boys for sure! In het bijzonder alle mensen bij het Haags Hiphop Centrum, van het bestuur tot management, (flex)medewerkers en vrijwilligers. Zij maken het door hun dagelijkse inzet mogelijk dat Den Haag een stukje kleurrijker is, dat er mogelijkheden geboden worden en dat iedereen die dat wilt zich op Hiphopgebied kan ontwikkelen.
H3C: Hoe en wanneer ben je met hiphop in aanraking gekomen?
N: Na even diep in mijn geheugen gegraven te hebben, denk ik toen ik een jaar of 16/ 17 jaar was en een jaar in de USA woonde. Cruisen was ‘in’ en het album Doggystyle van Snoop Dogg was net uit. Toen ik op kamers woonde ging mijn buurjongen in Rotterdam trainen leek het mij leuk om een keer mee te gaan en ik was meteen verslaafd hierna. Rond mijn 24e ging ik ook in Den Haag breaken. Toen kwamen voor mij alle elementen van Hiphop voor het eerst samen. In een (anti) kraakpand kwamen graffitispuiters die on the side danste, DJ’s, MC’s en dansers samen en iedereen deed z’n ding.
H3C: Hoe heb je je de afgelopen jaren beziggehouden met hiphop/dans tot op de dag van vandaag?
N: Ben na mijn break jaren blijven dansen. Eerst Latin met o.a. salsa, die omschakeling viel me zwaar. Opeens moest ik me overgeven en luisteren naar een man… en dat na jaren breaken wat een creatieve individualistische dans is in een sociale context. Na mijn les overgave 1.0 kwam ik in aanraking met de samendans FrenchKiz. Deze dans won mijn liefde en reisde ik drie jaar lang iedere maand met een vriendin naar Parijs om daar, vanuit werk, van vrijdagnacht tot zondagnacht door te dansen om vervolgens weer door te rijden naar mijn werk. De Franse Kizomba combineert de Angoleese Kizomba met Hip Hop elementen. Veel mannelijke dansers in deze stroming hadden een achtergrond in een Hiphop dans.
Komende jaren is het weer tijd voor een nieuwe dans of toch weer breaken? Door de combinatie werk en studie was Hiphop de afgelopen jaren op meer afstand. Volg dansers en graffiti artiesten op social of ging wel eens naar een optreden.
H3C: Waar ben je het meest trots op wat je hebt bereikt door je passie/vanuit deze subcultuur?
N: Het trotst ben ik op het feit dat ik door de scene zoveel diverse en interessante mensen heb mogen ontmoeten die iets creëren. Ik heb gezien hoe de cultuur mensen op het goede pad bracht of hield. De scene biedt steun voor veel mensen op diverse fronten van ontplooiing tot houvast bij persoonlijke problemen. Zelfs als je mensen uit de scene jaren later weer tegenkomt voelt het meteen vertrouwd en als thuis komen. Je pakt de draad weer op waar deze achtergelaten was. Je individuele ontwikkeling gaat in deze scene hand in hand met gemeenschapszin op een natuurlijke manier.
Om de windmill onder de knie te krijgen heb ik jaren gedaan. Niemand die je vertelde hoeveel makkelijker een headspin is of hoe je je techniek kunt verbeteren, daar kwam je gaandeweg achter. Je kon geen les volgens zoals nu of filmpjes bestuderen afgezien van de videobanden. Het was jij en de vloer. Af en toe om je heen kijken wat daar gebeurde, bracht je op nieuwe ideeën. Je wist niet dat het handig was alle moves twee kanten op te leren zodat je deze aan elkaar kon knopen. Daar kwam ik door schade en schande en een hoop blauwe plekken later achter. Dat heeft me geleerd bij andere dansen eerst te analyseren en vooruit te denken en niet meteen los te gaan op de vloer, hoewel dat ook zijn charmes had.
H3C: Wat is jouw binding met het Haags Hiphop Centrum/Aight? Hoe vaak ben je er te vinden?
N: Sinds mei 2021 ben ik tot het bestuur van Aight toegetreden en ik ben tijdens de bestuursvergaderingen te vinden in het Haags Hiphop Centrum. In juli hoop ik mijn studie Managementwetenschappen af te ronden en dan vaker spontaan langs te kunnen komen.
H3C: Als je denkt aan H3C, wat zijn dan de dingen die je te binnen schieten?
N: Een plek waar iedereen welkom is. Waar je je op diverse vlakken (creatief) kunt ontwikkelen en kunt nagaan wat bij jou past. Ook is het een plek waar je inspirerende mensen kunt leren kennen.
H3C: Wat is de grootste ambitie die je momenteel koestert op het gebied van dans/hiphop/leven in het algemeen?
N: Hervinden van het vrijheidsgevoel dat leidt tot creativiteit. Het gevoel hervinden wat ik ervoer toen ik nog bezig was met break. OMdenken gaf een quote die aan deze ambitie ten grondslag ligt: ‘Niets is tragischer dan steeds beter worden in iets wat je niet wilt’. Met andere woorden wil ik ‘back to my roots’ om vanuit die positie een zo groot mogelijke maatschappelijke impact te kunnen realiseren.
H3C: Any shoutouts?
N: Sowieso naar de mensen waar het voor mij allemaal mee begon. Durf maar een paar namen te noemen en de lijst is zeker niet volledig. Mensen als Bleek, Overdose, Reggie Lines, Vinny (Tres-one) Eni-less, Mike Redman en Th’Acquisition etc.. Naar mijn oude crew Funkadelic. Alle B-girls en B-boys for sure! In het bijzonder alle mensen bij het Haags Hiphop Centrum, van het bestuur tot management, (flex)medewerkers en vrijwilligers. Zij maken het door hun dagelijkse inzet mogelijk dat Den Haag een stukje kleurrijker is, dat er mogelijkheden geboden worden en dat iedereen die dat wilt zich op Hiphopgebied kan ontwikkelen.